Od Shaten "Przygoda... nadbiega na łapach" cz.2 (c.d Filos)

Na polanie było po prostu pięknie. Nie było zimno, ani mokro. Było ciepło jak i ciepły zachód słońca. Własne miejsce. I tylko z moją przyjaciółką. Czułam się... szczęśliwa.

- Pięknie tu... - odparłam oglądając wokół teren.

- Fakt. Tutaj nie ma zimy... jest ciepło... - odparła Filos.

- Zgadzam się... - rzekłam. Spacerowałyśmy tak po polanie przez długi czas. Gdy nasz marsz zatrzymał... ładowanie strzelby...

- Schowaj się... - rzekłam oglądając się wokół.

- Ale...

- JUŻ! - przerwałam jej i schowała się tak by nikt jej nie widział. Zza drzew wyszli... moi dość starzy znajomi...

- Witaj Shaten... - odparł jeden z... kłusowników.

- Gerdon... wspominałam wam już, że z wami nie trzymam! Od jakiegoś roku wam to wypominam! - krzyknęłam i zmieniłam się w człowieka.

- A ja Ci przypomnę, że póki masz to... - odgarnął mi sztyletem włosy. Na szyi miałam znak gwiazdy - nie możesz nas opuścić. Chyba, że nas zabijesz... - odparł, a ja go popchnęłam wściekła.

- No... a teraz zdaj raport, już! - krzyknął drugi tuż za Gerdonem.

- Mówiłam wam już. Nic nie powiem! - powiedziałam i dałam jednemu z nich z liścia.

- A więc to tak... - rzekł Gerdon i zaczął chodzić wokół mnie. Czułam gniew, ból, strach i chęć skręcenia mu karku!

- A może Ci przypomnimy, kim jesteś? - odparł nadal patrząc na mnie - jesteś urodzonym człowiekiem... twoja matka była wilczycą, więc nie jesteś wilkiem... - przybliżył swoje usta do mojego ucha - Jak to jest sprzeciwić się własnej rasie? - wyszeptał mi do ucha i wyrwałam mu sztylet z ręki i przyłożyłam do jego szyi.

- Macie dziesięć sekund by odejść... - odparłam i moje oczy zaczęły błyszczeć na czerwono.

- Bo co?! Wybijesz nas jak kaczki?! - powiedział jeden z nich i zaczęli się śmiać. Opuściłam głowę zasłaniając oczy i wszyscy zobaczyli mój złowieszczy uśmieszek. Cały śmiech zniknął gdy Gerdonowi oddałam sztylet prosto w serce.

- Dziesięć... - zaczęłam liczyć i moje oczy zaczęły błyszczeć na czerwono, a zęby robiły się ostre.

- Dziewięć... - zmieniłam się w wilka i moje niebieskie elementy znikały.

- Osiem... - Zobaczyłam jak wszyscy kłusownicy tak z siebie przystawiali pistolety do głów i niektórzy odstrzeliwali sobie głowy, a inni uciekali. Zrobiłam się normalna i wzięłam głęboki wdech.

- Filos, możesz wyjść... - rzekłam i zza sobą zobaczyłam kłusownika zachodzącego Qui.

- Uważaj! - krzyknęłam i biegłam w jej stronę. Wiedziałam, że nie zdążę, czułam to, zatrzymałam się i tupnęłam o ziemię, nagle za Filos wyrosła ściana z kryształów.

- Chodź tu szybko! - krzyknęłam, a Filos podbiegła koło mnie i stanęłyśmy koło siebie.

- Shaten, co tu się dzieje?! Kim jesteś?! Wytłumacz mi! - krzyczała wystraszona patrząc wokół.

- Uspokój się - wzięłam głęboki wdech - Rok temu dołączyłam do kłusowników... byłam tam przez parę dni, bo kiedy się dowiedziałam co robią... odeszłam. Ale teraz nam już nie zagrożą... - odparłam.

- Ale... Oni są ludźmi! A ty... - drążyła temat Filos.

- A ja jestem... pół wilkiem... - odparłam - Urodziłam się jako człowiek z wilczego ciała... wychowywałam się przy mamie, a ojciec mnie porzucił... Oni zabili moją matkę, wtedy o tym nie wiedziałam... - rzekłam z łzami w oczach.

- Ale... Shaten... Kim ty jesteś?! Musisz mi powiedzieć! Przecież moc kryształów mają tylko...

- Mają tylko ci z terenów watahy Krwawej łapy - przerwałam jej - ja pochodzę z tamtych terenów. Przynajmniej tak sądzę... nie wiedziałam, że mam moc kryształów... - rzekłam. 

- Ale... skąd oni tutaj są? - spytała Qui.

- Mają tu pewnie bazę... zniszczymy ją, a odejdą i nie wrócą - powiedziałam patrząc wokół.

- Czyli... musimy zniszczyć to żebyśmy byli bezpieczni? - spytała.

- Tia... normalny dzień dla mnie... - rzekłam.

- Jak to? - Spytała zakłopotana.

- Zanim tutaj dołączyłam już to robiłam, niszczyłam bazy wroga. Więc nawet jeśli alfa się dowie kim była i by wiedziała całą historię, nie wyrzuci mnie bo głównie dzięki temu, że niszczę bazy kłusowników - rzekłam ponownie.

- Rozumiem. Z tym się z tobą zgodzę. To... idziemy? - spytała.

- Musimy... - rzekłam i poszłyśmy w obojętną stronę by znaleźć wroga i go zabić...

<Filos? Czas ocalić watahę ;)>