Od Shaten "Niczym żywa tarcza" cz.3 (c.d Filos)

- Ratuj mnie. - powiedziałam i niechętnie odsłoniłam swoją ranę, która zrobiła się czerwona.

- Shaten, zostałaś ukąszona! - krzyknęła Filos. Nikt nie przyszedł, znaczy, że Severus, jak i Lucy poszli. Może i lepiej...

- Cii! Nie tak głośno - powiedziałam i popatrzyłam na nią.

- Czemu nic nie mówiłaś? - spytała patrząc na mnie. 

- Mieliśmy składniki na jedną dawkę. Taka jest rola lekarza. Pomoc innym, brak myślenia o sobie... mieliśmy tylko jeden niebieski kwiat leveran... nie chciałam ryzykować, że nie przeżyjesz... - powiedziałam, patrząc na nią. 

- Mówiłaś, że jest maść, która spowalnia rozwój jadu - powiedziała patrząc na mnie biała wadera.

- Są właśnie je przed chwilą zaparowałam - powiedziałam i wtarłam lek w ranę. 

- A czy to długo trwa? - spytała mnie Filos.

- Możesz nie zadawać tylu pytań?! - spytałam zdenerwowana tymi pytaniami. Jad daje sobie we znaki... 

- Wybacz. Jad... - powiedziałam nie pokazując po sobie strachu.

- Wiem wiem... musimy iść znaleźć ten kwiat zanim będzie za późno - powiedziała, a ja przytaknęłam. Wyszłyśmy z szałasu i poszłyśmy w stronę lasu.

****

W lesie jak na złość nic nie można było znaleźć przez ten okropny śnieg. Wszystko było zasypane.

- Znalazłaś coś? - spytałam, patrząc na Qui.

- Nie. Ale szukajmy dalej. Jak się czujesz? - spytała samica patrząc na mnie.

- W porządku... - powiedziałam i nagle zaczęło mi się kręcić w głowie. Nie dobrze mi było... Nie postanowiłam odpuszczać. Nie było po mnie widać, że cokolwiek mi jest. Szukałam dalej. Minuty robiły się w godziny... przypomniałam sobie, że nie długo mam urodziny... ciekawe czy ich dożyje... Mija kolejna, trzecia godzina... a ja razem z Filos szukamy tego niebieskiego leverana... Chwila... a no tak... boże, Shaten, jesteś tępa!

- Qui! Poczekaj! Znam kogoś, kto nam może chyba pomóc! - powiedziałam.

- Jakie? - spytała.

- Co jakie? A właśnie! Qui! Znam kogoś, kto może nam pomóc! - powiedziałam patrząc na nią.

- Już to mówiłaś... - powiedziała, patrząc na mnie.

- Serio? Nie przypominam sobie... a, no tak... kolejne objawy... wspaniale... mam tego powoli dość - powiedziałam niechętnie. 

- Mówiłaś o znajomych... - powiedziała podchodząc do mnie.

- A, no tak! Jedyne zwierzęta, które się mnie nie boją i są dobrymi tropicielami! Chodź! - powiedziałam i poszłam w pewną stronę. Filos poszła za mną. Czułam się okropnie po drodze. Kręciło mi się w głowie... i miałam ochotę wykrzyczeć na cały świat, jak nienawidzę swojego życia! Efekty jadu... jeszcze chwila i zacznę tu zdychać... W końcu dotarliśmy do miejsca, gdzie jest dużo zimorodków. Zagwizdałam i przyleciał jeden z nich.

- Posłuchaj... jest problem... zostałam ukąszona. Macie w zanadrzu jakiś niebieski kwiat leveran? - spytałam zimorodka patrząc na niego. Ten zaś odleciał i przyleciał z kwiatem.

- Bogu dzięki... - powiedziałam i zaczęłam się kołysać na boki. Świat mi się rozmazał i... zobaczyłam ciemność. 

To koniec... mogę się pożegnać ze swoim życiem... - powiedziałam w myślach nieprzytomna. Ale... obudziłam się w szałasie. 

- Dobrze, że nic ci nie jest - powiedziała Qui patrząc na mnie. 

- Ja też... - powiedziałam i próbowałam wstać, ale nie miałam sił by to zrobić. 

- Podyktuj mi co zrobić, w jakiej kolejności, to ja zrobię lek - powiedziała Filos.

(Filos od ciebie zależy czy przeżyje błagam ratuj mnie xd)